Łąka antysmogowa

Łąka antysmogowa czyli rośliny do wysiewania w mieście, przy drogach i na rondach

Łąka antysmogowa to specjalny mix roślin, głównie kwiatów, przeznaczonych do wysiewu tam, gdzie przeszkadzają pyły i inne zanieczyszczenia powietrza. Przy drogach, na rondach, a zwłaszcza w miejscach tworzenia się korków ulicznych, powietrze jest mocno zanieczyszczone, a często nie da się posadzić drzewa. Wysoka zieleń jest szalenie ważna, ogranicza bowiem smog. Jeśli nie ma miejsca na drzewa, pomyślmy o wysianiu łąki z wysokimi kwiatami i roślinami o liściach filtrujących powietrze.

W jaki sposób łąka oczyszcza powietrze?

Rośliny wchłaniają zanieczyszczone powietrze przez aparaty szparkowe i pochłaniają pyły i zatrzymują je w swoich tkankach, w zamian “wydychając” tlen. Najlepiej sprawdzają się rośliny jednoroczne, które na zimę tracą część naziemną i odrastają z wysianych przez siebie nasion następnej wiosny.

Ważne są silnie rosnące gatunki, takie jak trybula, naparstnica (jest dwuletnia, więc najlepszy efekt będzie w kolejnym sezonie wegetacyjnym od siewu), facelia, dziurawiec, marchew, kąkol polny. Posiane na pasku ziemi przy drodze, oddzielają z powodzeniem ruch pieszy od samochodów wizualnie i oczyszczają powietrze na tej wysokości, na której chodzą ludzie i jeżdżą auta. Łąka antysmogowa to taka zielona i kwitnąca bariera oddzielająca ludzi od smogu.

W składzie łąki antysmogowej są rośliny o liściach pokrytych kutnerem, który tym bardziej fizycznie zatrzymuje pył na liściach: czyściec wełnisty, ogórecznik, serdecznik pospolity i inne. Są też rośliny o liściach lepkich, jak nagietek, do których zanieczyszczenia się przyklejają. I wreszcie cała gama wysokich roślin o liściach pierzastych, jak czarnuszka, koper, chaber.

Wysiewanie łąki antysmogowej – najlepiej wiosną od końca marca do maja. Natomiast koszenie w pierwszym roku należy przeprowadzić dopiero po sezonie, późną jesienią lub wczesną wiosną. W kolejnych latach można kosić na 2 razy, raz po sezonie, raz w środku lata, chociaż ze względów antysmogowych lepiej kosić tylko raz, w okresie braku wegetacji.

Praktyka pokazuje, że łąki przy drogach zakładane są na terenach o glebie zasolonej i mocno degradowanej, a w takich warunkach nie są trwałe. Rośliny w tej mieszance są odporne na suszę, ale po kilku sezonach skład łąki może się wyrodzić i tylko kilka najsilniejszych gatunków przetrwa. Proces ten jest nieunikniony, chociaż pokaźna wyjściowa ilość gatunków zapewnia możliwość przystosowania się do bardzo różnych warunków. Niemniej, gdyby trzeba było łąkę odtworzyć (czyli założyć na nowo), koszty materiałów i robocizny i tak są wielokrotnie mniejsze niż gdyby był to trawnik, o efekcie estetycznym nie wspominając. Oszczędność środków jest duża, a zdrowie przechodniów – bezcenne.

Pełny skład łąki antysmogowej pobierz tutaj.

Poniżej skład w języku polskim:

Dziurawiec zwyczajny

Czyściec wełnisty

Krwawnik pospolity

Naparstnica wełnista

Naparstnica purpurowa

Pszczelnik mołdawski

Jeżówka purpurowa

Żmijowiec zwyczajny

Żmijowiec babkowaty

Serdecznik pospolity

Mak polny

Macierzanka właściwa

Miłek letni

Złocień właściwy

Mak lekarski

Lepnica baldaszkowa

Kąkol polny

Trybuła ogrodowa

Ogórecznik lekarski

Nagietek lekarski

Cykoria podróżnik

Marchew zwyczajna

Koper włoski

Czarnuszka damasceńska

Szałwia lekarska

Krwiściąg mniejszy

Cząber

Koniczyna krwistoczerwona

Goździk brodaty

Facelia błękitna

Chaber bławatek

Len zwyczajny

Czarnuszka siewna

Koper ogrodowy

Rumianek pospolity

Nachyłek dwubarwny